Τρία ποιήματα του Τσάρλς Μπουκόφσκι καθώς πλησίαζε το θάνατο

«To προφανές θα μας σκοτώσει»

Απολογισμός  

Κι άλλες χαμένες μέρες,  

Ξεκοιλιασμένες μέρες  

Εξατμισμένες μέρες.  

Κι άλλες χαραμισμένες μέρες,  

σπαταλημένες μέρες,  

δαρμένες μέρες,  

ακρωτηριασμένες.  

το πρόβλημα είναι ότι  

το άθροισμά των ημερών  

μας κάνει μια ζωή,  

τη ζωή μου.  

Κάθομαι εδώ  

Εβδομήντα τριών χρονών  

Ξέροντας ότι ξεγελάστηκα  

Τα ΄κανα θάλασσα,  

Τσιγκλάω τα δόντια μου  

Με μια οδοντογλυφίδα

  που   σπάει.  

Σαν εμπορικό τραίνο που δεν τ’ ακούς όταν  

Έχεις την πλάτη γυρισμένη.   

μια τρομερή ανάγκη  

μερικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη να  

είναι δυστυχισμένοι, σώνει και καλά θα την βρουν τη  

δυστυχία  

σε οποιαδήποτε κατάσταση  

θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία  

να επισημάνουν  

ακόμη και το παραμικρό λάθος  

την απειροελάχιστη έλλειψη  

κι ύστερα θα γεμίσουν από μίσος  

κι εκδικητικότητα    

δεν καταλαβαίνουν ότι  

είναι τόσος λίγος  

ο χρόνος  

για τον καθένα μας  

σ’ αυτήν την παράξενη  

ζωή για να προλάβουμε να  

ολοκληρωθούμε;  

κι ότι το να σπαταλάμε  

τη ζωή μας   έτσι  

είναι σχεδόν ασυγχώρητο;  

κι ότι   δεν υπάρχει  

ποτέ   τρόπος   ν’ ανακτήσουμε  

όσα θα   χαθούν μ’ αυτόν  τον τρόπο   για πάντα;

ζωή στο μισό κέλυφος  

το προφανές θα μας σκοτώσει,  

το προφανές μας σκοτώνει  

η τύχη μας εξαντλήθηκε  

όπως πάντα ανασυντασσόμαστε  

και περιμένουμε.  

Δεν έχουμε ξεχάσει πώς να  

Παλεύουμε  

Αλλά η πολύχρονη μάχη μας έχει  

Κουράσει.   το προφανές θα μας σκοτώσει,  

μας έχει καταβροχθίσει κιόλας το  

προφανές.   εμείς το επιτρέψαμε.  

καλά να πάθουμε.  

ένα χέρι κινείται στον   ουρανό.  

Μια εμπορική αμαξοστοιχία περνάει μες την νύχτα.  

Οι φράχτες είναι ξεχαρβαλωμένοι.  

Η καρδιά μένει μονάχη.  

Το προφανές θα μας σκοτώσει.  

Περιμένουμε, στερημένοι από όνειρα.  

Τρία ποιήματα από την πολυαγαπημένη ποιητική συλλογή «Η λάμψη της αστραπής πίσω απ΄το βουνό» σε μετάφραση Σώτης Τριανταφύλλου. Ο Μπουκοφσκι στα εβδομήντα τρία του παλεύει στο νοσοκομείο με την λευχαιμία γράφοντας μερικά από τα πιο δυνατά του ποιήματα. Μια σκέψη: Αν μπορούσαν οι ποιητές να επηρεάσουν τους πολλούς ,όπως τους επηρεάζουν οι κομπογιαννίτες της ανθρώπινης δυστυχίας, τότε θα είχαμε έναν διαφορετικό κόσμο.

Πηγή: lifo