Δεν θα είχαμε ακούσει ποτέ τίποτε για τον Γιώργο Καμίνη αν δεν φρόντιζαν δυο διακεκριμένοι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών και ένας Πρωθυπουργός. Ο Προκόπης Παυλόπουλος και ο Νίκος Αλιβιζάτος τον διευκόλυναν το 1999 να μεταφυτευθεί από το Παρίσι στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Κ. Σημίτης τον έβγαλε στον αφρό προτείνοντας τον για Συνήγορο του Πολίτη.

Απεδείχθη συνήγορος του εαυτού του. Τσούκου -τσούκου εξασφάλισε την υποστήριξη της ΔΗΜΑΡ για τη δημαρχία της Αθήνας το 2010 με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου πλέον. Πήρε λιγότερο από το άθροισμα των δυο κομμάτων, αλλά βγήκε. Ξαναβγήκε το 2014, πέρασε στο δεύτερο γύρο γιατί η ΝΔ κατέβηκε διασπασμένη και νίκησε τον εξαίρετο Γαβριήλ Σακελλαρίδη.

Έμεινε οκτώ χρόνια δήμαρχος και τώρα που φεύγει υπάρχει μια ομοφωνία γύρω από το πρόσωπό του: άφησε την πόλη χειρότερη από ό,τι τη βρήκε. Άλλως πως: ήταν ο χειρότερος δημοτικός άρχοντας. Μαθαίναμε ότι υπάρχει κυρίως κάθε φορά που οργάνωνε επικοινωνιακές παραστάσεις σε θέματα που ήξερε ότι ευαισθητοποιούσαν την κοινωνία.

Κάποιοι- ας μην μιλήσουμε τώρα για τα κίνητρά τους-του έβαλαν την ιδέα ότι είναι ένας Σιράκ των Βαλκανίων. Τα πρόκοψε ως δήμαρχος, ώστε μπορεί να γίνει και επικεφαλής της δημοκρατικής παράταξης και έβαλε πλώρη για την προεδρία του Κινάλ.

Πάτωσε. Αλλά κάπου τον ωφέλησε: η Φώφη αναγκάσθηκε να τον χρίσει υποψήφιο ευρωβουλευτή. Αφού τα βρίσκει μπαστούνια στο εσωτερικό θα δοκιμάσει παραέξω

Τζίφος. Σ’ αυτό αποδεικνύεται χειρότερος. Ο Γιώργος Καμίνης είναι το πρώτο δημόσιο πρόσωπο που ερμήνευσε τις τελευταίες εξελίξεις με την Novartis καλύτερα και από τον Λοβέρδο και τον Άδωνι: «Μετατρεπόμαστε σε κράτος εισαγγελέων».

Πώς του ήλθε; Κάπου θα πήρε το αυτί του τις ατάκες από τη σημιτική περίοδο του ΠΑΣΟΚ του οποίου ένας πορτ παρόλ έλεγε «δεν θα γίνουμε κράτος δικαστών». Και το ξεπατίκωσε.

Ως βαθύς γνωστής των πολιτικών πραγμάτων δεν έμεινε στο σύνθημα. Μας άνοιξε και τα μάτια: Όσα βλέπουμε εσχάτως γιατί γίνονται λέτε; Γατί οι κυβερνητικοί «θέλουν να ξεχάσουμε την ουσία, ότι η κυβέρνηση Καραμανλή διπλασίασε το 2009 τη φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύοντάς τη στα 5,1 δισ. ευρώ».

Πώς μας είχε ξεφύγει; Στη «συμμορία των κακοποιών» που λέει και ο Λοβέρδος, ή στη σκευωρία κατά Αδωνι, Κυριάκο, Βενιζέλο κπλ. δεν μετέχει μόνο ο Τσίπρας και η Τουλουπάκη, αλλά και ο Καραμανλής. Μεγαλοφυές. Ίσως όμως και να το πήρε από καμιά εμπνευσμένη ομιλία της Γεννηματά.

Απλώς δεν σκέφθηκε πως γίνεται να στήθηκε όλη αυτή υπόθεση για να ξεχάσουμε τι έκανε ο Καραμανλής και να ερευνώνται… υπουργοί του Καραμανλή;

Είναι βαριά η καλογερική. Η σταδιοδρομία με τις πλάτες άλλων στη πολιτική δεν σε πάει μακριά. Ως τώρα ο Καμίνης πέρασε από δυο στάδια: πρώτο την πολιτική για το κράτος, ως διορισμένος αξιωματούχος από τον Σημίτη και μετά από τον Γ. Παπανδρέου και έμεινε και επί Καραμανλή.  Μετά την μισό-πολιτική, όπως έδειξε ότι αντιλαμβάνεται τη δημαρχία.

Τώρα που περνάει στη κανονική πολιτική πατάει τα κορδόνια του. Μετά το στραπάτσο ως υποψήφιος αρχηγός, άρχισε τις μπαρούφες ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Άκου «κράτος εισαγγελέων»! Ίσως ίδιος να προτιμούσε να γίνουμε κράτος Λοβέρδων.

Προφανώς δεν έχει κάποιον να του εξηγήσει ότι τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που του εξασφαλίζουν τέτοιες δηλώσεις στο επόμενο στάδιο πέφτουν και τον πλακώνουν. Υπάρχει ένα μικρό βιβλιαράκι που θα του ήταν ίσως χρήσιμο: «Η σκηνοθεσία του δημόσιου προσώπου»- Εκδόσεις Καστανιώτη.

Πηγή: ανοιχτό παράθυρο