τι διάολο, ολάκερη Κηφισιά δεν μπορεί να πληρώνει ένα Νίκο Χιωτάκη;

Γράφει ο Γιάννης Κατσίμπας

Πρόκειται για έναν από τους διφορούμενους πολιτικούς. Κηφισιώτης και ανοιχτόμυαλος, συγκροτημένος και μετριοπαθής, σε διαρκή επαφή με το γίγνεσθαι, με πείρα εργασίας ρηχή, συγκριτικά τουλάχιστον με τους περισσότερους συναδέλφους του.

Απ’ αυτούς που λένε στη πιάτσα «γατόνι ο τύπος»

Έχει συνδέσει ο όνομά του με την σύγχρονη ιστορία της Κηφισιάς με επιτεύγματα αλλά και πλήθος αρνητικών τοιαύτων. Το κυριότερο έχει συρράψει το οικονομικό προσωπικό του μέλλον με την πόλη της Κηφισιάς.

Τι έκανε αυτός ο άνθρωπος - πού διέθεσε το σύνολο σχεδόν του χρόνου του ανάμεσα στις έξι και στις οχτώ Ιανουαρίου; Σε ευχετήρια τηλεφωνήματα! Όπως με πληροφόρησε στενός του συνεργάτης, μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα είπε "τα χρόνια πολλά" σε χίλιους Φώτηδες, Γιάννηδες και Ιωάννες. "Από το πρωί στις οχτώ μέχρι το βράδυ στις ένδεκα, βρισκόταν με το ακουστικό στο αυτί!" "Καλά" ρώτησα άναυδος "δεν μπορούσε να στείλει sms;" "Άλλο να διαβάσουν ένα τυποποιημένο μήνυμα, άλλο να ακούσουν τη φωνή του πρώην έστω Δημάρχου τους. Να φανταστείς ότι ξεσκαρτάραμε από μια βάση δεδομένων που περιείχε ίσαμε μερικές χιλιάδες εορτάζοντες. Η Κηφισιά με την Ερυθραία και την Εκάλη είναι αχανής... Διαλέξαμε τους πιο κοντινούς μας ή εκείνους που φέρνουν τα περισσότερα κουκιά. Πώς θα μας θυμηθούν στις εκλογές, εάν δεν τους πάρουμε στη γιορτή τους;"

Την αρχική μου κατάπληξη διαδέχθηκε ο οίκτος και ο γέλωτας. 

Φαντάστηκα τον δόλιο "δημόσιο άνδρα" με το ακουστικό του νεύρο νταούλι, με το στόμα στεγνό, με το κεφάλι του καζάνι, να επαναλαμβάνει σε απαράλλακτα εγκάρδιο τόνο τις ίδιες και τις ίδιες και τις ίδιες κοινοτοπίες για καλή χρονιά, προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Εάν διαθέτει κάποια ξύπνια γραμματέα –σκέφτηκα – θα του υπενθυμίζει εκείνη μία ιδιαιτερότητα του κάθε ψηφοφόρου, ώστε να τον εκπλήσσει ο πολιτικός ευχάριστα, να δημιουργεί κλίμα οικειότητας. "Τι κάνουν τα σκυλιά σου;" θα ρωτάει τον έναν, που θα’ναι παθιασμένος κυνηγός. "Άκουσα τις προάλλες βιολοντσέλο και σκέφτηκα την κόρη σου –συνεχίζει στο ωδείο;– δύσκολοι καιροί αλλά μονάχα η τέχνη σώζει..." θα αμπελοφιλοσοφεί για δέκα δευτερόλεπτα στην άλλη. Και έτσι θα περνούν οι ώρες και θα ανανεώνονται οι δεσμοί. 

Τον φαντάστηκα έπειτα να ξοδεύει τα βράδια του σε τσιμπούσια με τοπικούς παράγοντες, συνεστιάσεις του τάδε και του δείνα συλλόγου, σε ταβέρνες. Τις ώρες που εμείς χαλαρώνουμε, βλέπουμε ταινίες ή αμερικάνικα σήριαλ, παίζουμε με τα παιδιά, με τις γυναίκες ή με τους άντρες μας, εκείνος σφίγγει χέρια, "ζυμώνεται" με κομματάρχες, “διαπληκτίζεται” με πολιτικούς αντίπαλους. Παριστάνει τον χαριτωμένο σε ξανθιές υπαλλήλους. Και όταν μπαίνει στο αυτοκίνητό του για να πάει από το εστιατόριο στο α’ παράγοντα, ενημερώνεται από το κινητό του για τις τελευταίες εξελίξεις και ποστάρει στο facebook και στο twitter τις απόψεις του. Ώστε να παραμένει και στη διαδικτυακή επικαιρότητα.

"Είναι ζωή αυτή;" "Αν χαλαρώσει έστω και για ένα μήνα, δεν πρόκειται να επανεκλεγεί. Η εκσυγχρονιστική φωνή του θα λείψει από το Δήμο Κηφισιάς." "Με την ουσιαστική πολιτική πότε προφταίνει να ασχολείται;" "Στα διαλείμματα από τη μικροπολιτική...".

Επί διακόσια παρά κάτι χρόνια, η τέχνη του πολιτεύεσθαι στην Ελλάδα παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη. Οι ηγέτες και οι ηγετίσκοι αναδεικνύονται από ανθρωποδίκτυα, τα οποία απαιτούν για την υποστήριξή τους απτά ανταλλάγματα. Οι απλοί ψηφοφόροι αρκούνται σε ρουσφέτια που αφορούν βασικά στον διορισμό και στην περίθαλψή τους. Οι οικονομικά ισχυροί χρηματοδοτούν τον πολιτικό και εξασφαλίζουν μέσω αυτού προνομιακή αντιμετώπιση από το κράτος. 

Δεν σταδιοδρόμησαν αγνοί, ευπατρίδες και ιδεολόγοι, στο δημόσιο βίο; 

Κάποτε κάποιοι στηρίχθηκαν στην προσωπική τους περιουσία για να κάνουν πολιτική. Με το που πήγαν όμως κόντρα στο πόπολο, εκείνο τούς γύρισε την πλάτη. 

Κάποτε υπήρχαν ρομαντικοί αγωνιστές. Ο μηχανισμός, αργά ή γρήγορα, τους συνέθλιβε. Οι ήρωες καταντούσαν είτε απόβλητοι είτε ευνουχισμένοι κομματικοί υπάλληλοι. 

Δεν αξιωθήκαμε δηλαδή ούτε έναν της προκοπής; 

Υπήρξαν -και υπάρχουν ασφαλώς- λαμπρές εξαιρέσεις. Άνθρωποι που υπηρετούν το κοινό καλό και καταφέρνουν ταυτόχρονα να γίνονται οριακά ανεκτοί από το σύστημα. Αντιλαμβάνεσθε ωστόσο πόσους ελιγμούς, συμβιβασμούς στα επουσιώδη για να υπηρετηθούν τα πιο σημαντικά, διαπραγματεύσεις με τον Διάβολο απαιτεί κάτι τέτοιο; Πρόσφατη σχετικά είναι η περίπτωση πολιτικού ο οποίος, για να μπορέσει να κυβερνήσει, παρέδωσε το κόμμα του στα τρωκτικά. Πέτυχε τους στρατηγικούς του στόχους, η διαφθορά όμως στις μέρες του ξεπέρασε κάθε σχεδόν προηγούμενο...

Γιατί λοιπόν να ξοδεύει κανείς έτσι τα χρόνια του;

Γνωρίζετε, ιδίως μετά το 1974, πολλούς αξιόλογους ανθρώπους που να αφοσιώθηκαν στην πολιτική; Για να το κάνεις, πρέπει είτε να έχεις μια συγκεκριμένη –οριακή θα την χαρακτήριζαν οι ψυχίατροι- ιδιοσυγκρασία. Είτε να είσαι σκέτο λαμόγιο. Οι Δον Κιχώτες, που βούτηξαν στον βάλτο νομίζοντας πως δεν θα λασπωθούν, ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει. Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες επιστήμονες πείστηκε προ ετών να συμμετάσχει σε ψηφοδέλτιο κόμματος "αρχών". Τερμάτισε πέμπτος από το τέλος. Πρώτος σε σταυρούς ανεδείχθη ένας παντός καιρού παπαρολόγος, που η βαριά φωνή και η αφράτη γενειάδα του έπειθαν –υποθέτω- την κοινή γνώμη ότι είναι σοβαρή προσωπικότης...

Δεν υπάρχει συνεπώς κανένας λόγος να ασχολούμαστε με την πολιτική...

Έλα που η πολιτική ασχολείται μαζί μας! Έλα που ότι αποφασίζεται στο Δήμο και στα δημοτικά συμβούλια κι ό,τι ρυθμίζεται από τις εγκυκλίους που εκδίδουν αθρόα οι υπηρεσίες επηρεάζουν ολοένα και περισσότερο –ένεκα η κρίση- την καθημερινότητά μας! Έλα που το εκάστοτε γκουβέρνο μπορεί να σε βάλει στην πρέσα, να σε αλαλιάσει στα παράνομα χαράτσια, να σε αλέσει στις μυλόπετρες της γραφειοκρατίας!

Έλα –το κυριότερο- που η αρχαιοελληνική αντίληψη ισχύει ακόμα στο ακέραιο: Όποιος αδιαφορεί για τα κοινά και περιχαρακώνεται στις ατομικές του υποθέσεις είναι ιδιώτης. Δηλαδή ηλίθιος.

Άρα; Σεβασμός άρα και κατανόηση οφείλεται σε όσους πολιτεύονται αποσκοπώντας σε κάτι ευγενέστερο από την τόνωση του εγώ τους και το φούσκωμα του πορτοφολιού τους. Σε όσους έχουν μια στρατηγική που υπερβαίνει την επανεκλογή τους. Σε όσους συγκρούονται, όποτε κι όπως μπορούν, με τα οργανωμένα συμφέροντα και τις κατεστημένες αντιλήψεις.

Κι ας συμμετέχουν κατά τα άλλα στον τραγέλαφο. Κι ας κάνουν κάθε χρονιάρα μέρα τόσα ανούσια τηλεφωνήματα.

Και η πόλη της Κηφισιάς είναι υποχρεωμένη να σιτίζει τέτοιου είδους ποταπά ανθρωποειδή;

Αν ναι, Εύγε σε εμάς.-