Οι Faithless επιστρέφουν και είναι μεγαλύτεροι από τη ζωή

Η Sister Bliss, η θρυλική φυσιογνωμία των Faithless, μιλά εν όψει της πρώτης συναυλίας τους στην Αθήνα μετά από 15 χρόνια, αλλά και για την κληρονομιά του Maxi Jazz, η οποία θα είναι πάντα παρούσα στο νέο ταξίδι του συγκροτήματος.

Oι Faithless επιστρέφουν στην Ελλάδα για συναυλία μετά από 15 χρόνια με ηγέτιδα τη Sister Bliss. Θα είναι ίδιοι; Φυσικά και όχι – η απώλεια του Maxi Jazz, που πέθανε το 2022, είναι αδύνατο να αναπληρωθεί. Πριν σκεφτείτε όμως αν θα είναι εκείνοι ίδιοι, σκεφτείτε αν έχετε μείνει εσείς ίδιοι μέσα σε αυτή τη 15ετία. Την απάντηση τη γνωρίζετε.

Αποφάσισαν να επιστρέψουν στις ζωντανές εμφανίσεις και έρχονται στο PRIMER Music Festival την Κυριακή 7/9, φέρνοντας μάλιστα και νέο δίσκο στις αποσκευές τους, το «Champions Sound», το όποιο κυκλοφορεί αύριο και περιλαμβάνει την τελευταία ηχογράφηση που έκανε ο Maxi Jazz.

Η Sister Bliss μίλησε στο ΒΗΜΑ Encore για την επιστροφή του συγκροτήματος στις μεγάλες σκηνές, τις αναμνήσεις από τις συναυλίες στην Αθήνα και τον τρόπο που εκείνη και ο Maxi Jazz καθόρισαν της dance κουλτούρα για δύο και πλέον δεκαετίες.

Σίγουρα. Το πιο βασικό είναι η απώλεια του Maxi. Πιστεύαμε ότι δεν θα ξανακάναμε περιοδεία, να όμως που επιστρέφουμε στη σκηνή μετά από 8 χρόνια. Δημιουργήσαμε ένα show που είναι πραγματικά αφιερωμένο στη μνήμη του και τιμά τη ζωή του. Παράλληλα, συνεργαστήκαμε με μια νέα γενιά ποιητών, spoken word καλλιτεχνών και μουσικών στα άλμπουμ «All Blessed» και «Champion Sound», κάτι που έδωσε νέο αέρα και φρεσκάδα στη διαδικασία ηχογράφησης στο στούντιο.

Μιας και ανέφερες το «Champion Sound», το οποίο θα κυκλοφορήσει δύο μέρες πριν το live στην Αθήνα, τι να περιμένουμε; Από το υλικό που έχουμε ακούσει ως τώρα από τη μία μοιάζει αισιόδοξο και εξωστρεφές και από την άλλη βαθιά στοχαστικό – μια τέλεια σύνοψη του ύφους των Faithless…

Το «Forever Free» (πρώτη πλευρά) εξερευνά την έννοια της ελευθερίας και πώς μπορούμε να την ανακαλύψουμε στo dancefloor. Επίσης, περιλαμβάνει και την τελευταία ηχογράφηση που κάναμε με τον Maxi.

Το «Phone number» είναι η δεύτερη πλευρά. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης μετά από μια βραδιά ρέιβ. Αγόρι αγαπά κορίτσι, τα βλέμματα είναι θολά από την κούραση και τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα με φόντο την ανατολή του ήλιου. Διαθέτει μια χρυσαφένια, φωτεινή ενέργεια που σταδιακά γίνεται όλο και πιο εσωτερική καθώς εξελίσσεται η ιστορία.

«Ήταν πολύ φορτισμένο συναισθηματικά να επιστρέψουμε στις συναυλίες χωρίς τον Maxi».

Στην τρίτη πλευρά βρίσκουμε το «Book of Hours». Ξεκινήσαμε να το γράφουμε ως μουσική για μια ταινία, αλλά τελικά εξελίχθηκε σε κάτι άλλο, πολύ πιο ατμοσφαιρικό και εσωτερικό. Χωρίς να ήταν αυτή η αρχική μας πρόθεση, μοιάζει με έναν μικρό φόρο τιμή στο σπουδαίο άλμπουμ του DJ Shadow, το «Entroducing».

Και τέλος έχουμε το «Champion Sound» που τιμά την κουλτούρα των Soundsystems στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτή δηλαδή τη μείξη νταμπ, ρέιβ, ρέγκε στην οποία δώσαμε ένα πιο φανκ και ξεσηκωτικό χαρακτήρα. Είναι γεμάτο από θετική ενέργεια, αλλά ταυτόχρονα κάνει και ένα σχόλιο για τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα.

Πάντα η μουσική μας μεταφέρει ένα μήνυμα -αυτή άλλωστε είναι η κληρονομιά που μας άφησε ο Maxi και θέλουμε να την τιμήσουμε.

Ένα από τα πρόσφατα singles σας, το «I’m Not Alone», εξαφανίστηκε από τις streaming πλατφόρμες έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του, χωρίς επίσημη εξήγηση. Τι συνέβη –θα περιλαμβάνεται στο «Champion Sound»;

Το ξαναδουλεύουμε αυτή τη στιγμή, οπότε… μείνετε συντονισμένοι!

Ανυπομονούμε για το Primer, αλλά υπάρχει κάποια εμφάνιση στην Ελλάδα που σας έχει μείνει ζωντανά στη μνήμη;

Έχουμε παίξει φανταστικές συναυλίες στην Αθήνα – δεν θα ξεχάσω ποτέ το ΡΟΔΟΝ, μια αληθινή ροκ σκηνή με πάντα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα! Συχνά ξεκινούσαμε τις περιοδείες μας από Αθήνα και Θεσσαλονίκη και δοκιμάζαμε εκεί νέο υλικό. Αν οι Έλληνες ενθουσιάζονταν, ξέραμε ότι βρισκόμασταν στον σωστό δρόμο!

Αναπόφευκτα τον έχεις αναφέρει ήδη αρκετές φορές στην κουβέντα μας μέχρι τώρα και δεν γίνεται να μην ρωτήσω πώς ήταν να επιστρέφετε στις ζωντανές εμφανίσεις χωρίς τον Maxi Jazz…

Ήταν πολύ φορτισμένο συναισθηματικά. Χρειάστηκε χρόνος για πολλά. Πρώτον, για να βρούμε το concept του show. Έπειτα, να φανταστούμε πώς θα ήταν δυνατό να ξαναπαίξουμε χωρίς εκείνον, αλλά πώς θα παρουσιάσουμε τα κλασικά κομμάτια με τρόπο που να τον τιμά. Νομίζω ότι τελικά δημιουργήσαμε μια παράσταση ειλικρινή ως προς το συναίσθημά που εκπέμπει αλλά και γιορτινή. Το πνεύμα του Maxi είναι παρόν. Χρησιμοποιούμε οθόνες και animation ώστε να τον εντάσσουμε δημιουργικά. Ο κόσμος μάς λέει πως νιώθουν ότι είναι εκεί – «μεγαλύτερος από τη ζωή» – κι αυτή η ανταπόκριση είναι συγκλονιστική.

Κάθε φορά που παίζουμε τον νιώθω να λείπει πολύ· ακόμα περιμένω να τον δω να βγαίνει στη σκηνή. Και εύχομαι να μπορούσε να δει πόσο τον αγαπούν και πόσο τους λείπει.

Υπήρξε στιγμή που σκεφτήκατε να μη συνεχίσετε με νέο δίσκο και περιοδεία;

Ναι και μάλιστα πριν το θάνατό του, όταν έγινε φανερό λόγω της υγείας του ότι δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στις περιοδείες. Είχαμε ζήσει 25 υπέροχα χρόνια θα συνέχιζα μόνο ως DJ, χωρίς άλλες ζωντανές εμφανίσεις. Είχα συμβιβαστεί ότι δεν θα έπαιζα ξανά με το συγκρότημα. Άλλωστε ο Maxi δεν κατάφερε να συμμετάσχει ούτε στις ηχογραφήσεις του «Αll Blessed». Oι fans μάς έπεισαν να επιστρέψουμε στη σκηνή. Mας ρωτούσαν συνεχώς πότε θα ακούσουν ξανά τη μουσική μας ζωντανά, πότε θα επιστρέψει η οικογένεια των Faithless.

Απόλυτα λογικά, αν με ρωτάς, διότι οι Faithless έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να περάσει η club κουλτούρα στο mainstream. Από τις νύχτες της αληθινής, ζωντανής επαφής με το κοινό έχουμε φτάσει στην εποχή όπου πολλοί παρακολουθούν μέσα από τα κινητά για να ανεβάσουν TikTok clips. Πώς βλέπετε αυτή την αλλαγή;

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι χάνουν πολλά από τη σύνδεση «σώμα, νους, ψυχή», την οποία φέρνει η μουσική και η κίνηση, αν είναι κολλημένοι στο κινητό τους ή αν βγάζουν βίντεο τον DJ ή τον εαυτό τους. Η dance σκηνή ήταν πραγματικά ένας χώρος εμβύθισης, «βαπτίσματος» αν θες, όπου δημιουργούνταν δεσμοί ζωής. Είναι ενδιαφέρον όμως ότι η νέα γενιά αναγνωρίζει πως εμείς, οι παλιότεροι «περάσαμε καλύτερα» στα ’90s και θέλει να ζήσει κι εκείνη αυτή την εμπειρία. Έτσι, ορισμένα clubs έχουν υιοθετήσει την απαγόρευση χρήσης των κινητών και καλύπτουν την κάμερα με αυτοκόλλητο. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αναζωογονήσει τη σκηνή, δημιουργώντας καλύτερη ατμόσφαιρα τόσο για το κοινό όσο και για τους DJs, ώστε να βρίσκονται πραγματικά «μέσα στη στιγμή».

Στο εξώφυλλο του «All Blessed», επιλέξατε μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του Γιάννη Μπεχράκη με μια βάρκα γεμάτη πρόσφυγες. Πολιτικά θέματα έχουν πάντα παρουσία στους στίχους και τις εικόνες σας, πώς καταλήξατε σε αυτή την εικόνα;

Μας φάνηκε εξαιρετικά δυνατή και ταυτόχρονα αμφίσημη – πηγαίνουν οι άνθρωποι σε μια καλύτερη ζωή ταξιδεύοντας προς την ανατολή ή τη δύση; Ή μήπως κατευθύνονται σε ακόμα χειρότερες προκαταλήψεις και μίσος απ’ ό,τι άφησαν πίσω;

Τα θέματα του «All Blessed» ήταν η μετανάστευση, η αποξένωση, η αναζήτηση του ανήκειν· γι’ αυτό η εικόνα μάς μίλησε σε τόσο δυνατό επίπεδο.

Δεν υπάρχει συνταγή για έναν dance ύμνο όπως το «Insomnia» ή το «God Is a DJ», αλλά έχετε αναγνωρίσει τι είναι αυτό που χάρισε σε αυτά τα κομμάτια τη δύναμη να συγκινούν ακόμα το κοινό, τόσα χρόνια μετά την κυκλοφορία τους.

Νομίζω ότι τότε κυκλοφορούσε πολύ λιγότερη μουσική, οπότε το κοινό είχε τον χρόνο να αγαπήσει πραγματικά κάποια τραγούδια, που έπαιζαν επανειλημμένα πολλοί DJs. Σήμερα οι περισσότεροι DJs παίζουν κυρίως τις δικές τους παραγωγές. Υπήρχε μια ιδιαίτερη χημεία στη μουσική, στους ρυθμούς και στη μοναδική φωνή του Maxi, η οποία ξεχώριζε. Νομίζω ότι οι δίσκοι μας δεν έμοιαζαν με άλλους της εποχής -έβρισκες μια μεγαλοπρέπεια σε αυτούς- και οι στίχοι μας δεν είχαν τα κλισέ τύπου «σηκώστε τα χέρια σας ψηλά», αλλά  ήταν στοχαστικοί, λειτουργούσαν σε πολλά επίπεδα και είχαν ποιητικότητα. Αυτό ήταν το δώρο του Maxi στον κόσμο.