ενημέρωση 5:24, 11 February, 2025

Chef: Cubanos start-up

Είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη ότι αυτή την προτελευταία καυτή Κυριακή του Αυγούστου, όσοι μείναμε εντός των τειχών ή σκεφτόμαστε την επιστροφή “στο πρόβλημα” ή τη λύση του.
Γνωρίζω πολλούς γύρω και πάνω και κάτω από τα πενήντα, που είχαν  καριέρες και βρέθηκαν μεμιάς στον κάλαθο της κομποστοποίησης, ψάχνοντας σήμερα για νέες συνταγές και ξεκινήματα.Ψάχνουν για νέα υλικά και όνειρα για να καταθέσουν την εμπειρία και την δημιουργικότητά τους και να συντονιστούν με το σύμπαν. Αγαπημένοι συμπαραστάτες σ” αυτές τις φάσεις, σε όποια ηλικία και αν συμβαίνουν, είναι η μαγειρική και ο λαμπερός κόσμος της, αφού είναι δικός σου δημιουργικός χώρος που σου δίνει πίσω, πάντα ή σχεδόν πάντα, την αγάπη που του προσέφερες, σε κάνει να συγκεντρώνεσαι στον δικό σου χώρο και να ξεχνιέσαι. Το σινεμά επίσης, γιατί ταξιδεύεις μαζί με άλλους σε ιστορίες άλλων γραμμένες από άλλους. Έχει την γοητεία του αυτό το ταξίδι και σε κάνει πολλές φορές να νιώθεις ότι σου κλέψανε τη σκέψη ή τη στιγμή και άλλες να μένεις καθηλωμένος σε μια μαγεία υπέρτατης τέχνης, όπως ήταν η Λάουραπου είδα στην Ριβιέρα το Σάββατο. Αντίθετα η αμερικάνικη ταινία ο Chef -και Σεφ στα ελληνικά-, με άσχημες κριτικές και καμία σχέση με μαγεία και μπλακ νουάρ γοητεία, μας χάρισε μια δροσερή βουτιά στο πάθος ενός σεφ για την μαγειρική κι ένα ευχάριστο ζεστό βραδάκι στην ταράτσα του ΑΒΑΝΑ, μαζί δε την ευκαιρία να μοιραστούμε μερικές σκέψεις μαγειρικής και ζωής.


Ο 45χρονος chef καλού εστιατορίου στο L.A., συνηθισμένος από τις θετικές κριτικές των μπλόγκερς μαγειρικής, δεν φαντάζεται τι θα του συμβεί όταν ο καλύτερος εξ αυτών του γράφει μια κακή κριτική. Η κριτική του ταξιδεύει στο twitter με απίστευτη ταχύτητα και αναγκάζει τον σεφ να εμπλακεί με τα social media, εκπαιδευόμενος από τον 10χρονο γιό του, αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνωρίζει καν ότι υπάρχει twitter. Όλ” αυτά που τρέχουν στην ταινία με εξαιρετικά αργό ρυθμό, καταλήγουν στην απόφασή του να αγοράσει ένα βαν, να το μετατρέψει σε καντίνα με την ονομασία CUBANOS και να αρχίσει να σερβίρει στους δρόμους των μεγαλουπόλεων σ” ένα ταξίδι του από Maimi προς LA, τα καλύτερα και πιο γκουρμέ βρώμικα της Αμερικής. Η χαρά της δημιουργίας επανέρχεται στη ζωή του, το χρήμα αρχίζει να ρέει και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς σκεφτόμενοι. Μια από τις καλύτερες στιγμές της ταινίας ήταν σίγουρα ο μοναδικός τρόπος που διάλεγε τα υλικά και ο τρόπος που χειριζόταν τα μαχαίρια του. Τίποτα δεν ήταν όμως καλύτερο από το να κάνεις αυτό που αγαπάς με τον τρόπου που μόνο εσύ ξέρεις. Σίγουρα, ό,τι και να σερβίρεις, θα είναι γκουρμέ και αξέχαστα γευστικό.

Πολυμέσα

Τελευταία τροποποίηση στιςΤρίτη, 26 Αυγούστου 2014 11:36

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.