Αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση-ανέκδοτο

Μια ιδιομορφία πολλών αυταρχικών καθεστώτων ήταν ότι ανέχονταν συχνά τον σαρκασμό και την ειρωνεία εναντίον τους μέσα από ανέκδοτα, που συνήθως κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα. Ο λόγος ήταν διπλός. Αφενός η γελοιοποίηση του καθεστώτος στον καθημερινό λόγο δεν το απειλούσε ουσιαστικά, δεν το αμφισβητούσε και το άφηνε να συνεχίζει το έργο του ανενόχλητο, αποσυμπιέζοντας την κοινωνική ένταση. Αφετέρου οι πολίτες που κορόιδευαν το καθεστώς, κατά βάθος ήξεραν ότι κορόιδευαν τον ίδιο τους τον εαυτό, επειδή ακριβώς υπέμεναν γελοίες καταστάσεις. Αυτό δεν οδηγούσε στην εξέγερση, αλλά κυρίως στην απάθεια και στη μοιρολατρία.

Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς με αυτή την αξιολόγηση, το σίγουρο είναι ότι με αντικειμενικά κριτήρια η κυβέρνηση θυμίζει ολοένα συχνότερα ανέκδοτο. Δυστυχώς κακόγουστο, από εκείνα δηλαδή που πολύ λίγους πείθουν να γελάσουν. Αυτό καθιστά όμως ακόμα πιο απαραίτητη τη λειτουργία μιας σοβαρής αντιπολίτευσης, που όχι μόνο δεν θα θεωρεί τη διαδικτυακή ανεκδοτολογία επαρκή αντιπολιτευτική τακτική αλλά, πολύ περισσότερο, θα αποφεύγει συμπεριφορές που θα δίνουν αφορμή για ανέκδοτα και σε βάρος της ίδιας. Οι εκλογές της Κυριακής μακάρι να είναι μια τέτοια εκκίνηση.

Πηγή΅: Αυγή