Ο ναζί που εφάρμοσε την «Τελική Λύση» στη Χιλή του Πινοτσέτ

Αν ο Μπόρχες ζούσε και μπορούσε να γράψει ξανά την Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας, το πιο ξεχωριστό και πρωταγωνιστικό κεφάλαιό της θα ήταν αυτό της σχέσης του Πινοτσέτ με τον ναζί συνταγματάρχη Βάλτερ Ράουφ: του πώς δηλαδή ο εγκληματίας πολέμου «εισήγαγε» και πώς ο δικτάτορας με ζήλο υλοποίησε νέες μορφές βασανιστηρίων και μέσων εξαφάνισης πολιτικών αντιπάλων, φτάνοντας να λειτουργούν ένα κρεματόριο στο κέντρο της πρωτεύουσας της Χιλής, ακόμη και να αλέθουν τις σορούς των κρατουμένων για να γίνουν ιχθυάλευρα ώστε να εξαφανίσουν κάθε ίχνος τους.

Ο Πινοτσέτ δεν τον διάλεξε τυχαία. Ο πρώην συνταγματάρχης των Ες Ες δούλεψε στην Κεντρική Υπηρεσία Ασφαλείας του Ράιχ και ήταν ο άνθρωπος που το 1941 εμπνεύστηκε και σχεδίασε τη μετατροπή οχημάτων σε κινητούς θαλάμους αερίων όπου στοιβάζονταν Εβραίοι, κομμουνιστές και άλλοι «εχθροί» των ναζί και σκοτώνονταν με την έκκληση αερίων. Σε αυτά δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 250.000 άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι στην Ανατολική Ευρώπη.

Πολλά από αυτά τα αποκάλυψαν στον Γερμανό δημοσιογράφο δεκάδες μάρτυρες, ανάμεσά τους δύο πρώην πράκτορες της DINA, ο «Σιμόν» και ο Χορχελίνα Βεργάρα. «Ολα ήρθαν από τη Γερμανία. Από τους πρώην ναζί. Εφεραν την τεχνολογία για τα βασανιστήρια, για τις δολοφονίες, για τις εξαφανίσεις. Και ιδίως ο Ράουφ», έλεγε ο Βεργάρα. «Το “Τσακάλι”, όπως αποκαλούσαν τον πρώην Ες Ες, ήταν ο αρχιτέκτονας της τελικής λύσης», πρόσθετε ο Σιμόν.

Ως σήμερα παραμένουν 1.469 αγνοούμενοι της δικτατορίας στη Χιλή. Κάποιους τους πέταξαν από ελικόπτερα στη θάλασσα. Αλλους τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους στην έρημο της Ατακάμα. Δεκάδες τους έκαψαν με ναπάλμ στη διαβόητη Αποικία Αξιοπρέπεια, του ναζί χριστιανού ιερέα Πολ Σέφερ. Για τη μοίρα πολλών ακόμη ο Ράουφ είναι από εκείνους που φέρει τεράστια ευθύνη με τις φρικιαστικές πρακτικές του.

Δική του ήταν η ιδέα, λέει ο Βεργάρα, να μετατραπεί σε κρεματόριο αντιστασιακών το «Σκυλάδικο», τόπος όπου αποτέφρωναν τα αδέσποτα σκυλιά στο Πάρκο των Βασιλέων στο κέντρο του Σαντιάγο: «Πήγαιναν καμιόνια και πέταγαν μέσα στους φούρνους σάκους, πολύ μεγαλύτερους από εκείνους που θα περιείχαν ένα σκυλί… τουλάχιστον 300 εξαφάνισαν έτσι».

Οπως δική του ήταν η ιδέα να μεταφέρονται κρατούμενοι από τα παράνομα κέντρα κράτησης της Λόντρες 38 (όπου εξαφανίστηκαν 85 άνθρωποι) και της Βίγια Γκριμάλντι στο Σαν Αντόνιο, εκεί όπου ο Ράουφ είχε εκπαιδεύσει στρατιώτες του συντάγματος Tejas Verdes και άλλων κοντινών στρατιωτικών βάσεων κι όπου για κάλυψη εμφανιζόταν ως διευθυντής της ιχθυοβιομηχανίας Arauca, μιας δημόσιας επιχείρησης που με το πραξικόπημα πέρασε στα χέρια της DINA.

«Τα κεντρικά γραφεία της Arauca ήταν κοντά στα δύο αυτά κέντρα κράτησης… Μετέφεραν τους κρατούμενους με τα φορτηγά ψυγεία ώς τις βάσεις του Σαν Αντόνιο ή στο ίδιο το εργοστάσιο. Ο Ράουφ ήταν πάντα εκεί που έφταναν τα φορτηγά: τους πυροβολούσαν ή τους σκότωναν με αέρια σαν το σαρίν και έπειτα τα πτώματα πετάγονταν στους φούρνους του εργοστασίου που δούλευαν στους 90 βαθμούς και τα υπολείμματα αλέθονταν στους μύλους και κατέληγαν να γίνουν ιχθυάλευρα. Το έκανε ο Ράουφ, όχι προσωπικά, αλλά αυτός έχει την ευθύνη».

Ο Βάλτερ Ράουφ πέθανε το 1984 στο Σαντιάγο. Ποτέ δεν τιμωρήθηκε για κανένα από τα εγκλήματά του. Ποτέ δεν μετάνιωσε για όποιο από αυτά. Τα νέα εγκλήματά του στη διάρκεια της χούντας του Πινοτσέτ, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, θα στοιχειώνουν για πάντα τη δημοκρατική μνήμη της Χιλής.

Πηγή: efsyn