Υποκρισία, θεατρινισμός

Γράφει ο Γιάννης Κατσίμπας

Την επόμενη φορά οι Κηφισιώτες να παρέμβουν για τον Μάρκο Σεφερλή.

Περοκέ – Κηφισιά δεν είναι μακριά. Μακριά νυχτωμένοι είναι όσοι πιστεύουν πως ο Γ. Θωμάκος με το κουμπάρο Βαγ. Αυλίτη δεν έχει βάλει στα σχέδιά του τον Ορέστη και την Επίδαυρο.

«Ξέρεις ποια είμαι εγώ;» είχε πει θυμωμένη η Κατίνα Παξινού στον φύλακα του αρχαίου θεάτρου που δεν την άφηνε να μπει καθυστερημένη στην πρόβα, επειδή δεν την αναγνώριζε.

Και η απάντηση του φύλακα: «Βρε δε πα να ‘σαι και η Μάγια Μελάγια»!

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα.

Ίσως κάπως αστειότερα, διότι τόσο ο Θωμάκος ως γραφική, καζαντζακική φιγούρα του παρελθόντος είναι για γέλια όσο και ο Αυλίτης ως «μάπετ» πολιτιστικού «σκουπιδαριού» του μέλλοντος μας, για κλάματα.

Οπότε τι ακριβώς μένει προσεχώς για τους Κηφισιώτες; Την σύγχρονη Κηφισιά;

Και από ποιά πλατεία;

Και τώρα σοβαρά: το ότι ένας πολιτικάντης δίνει «δικαιώματα» για όσα θα διαβάσουμε και θα δούμε αυτές τις μέρες μόνο θλίψη μου προκαλεί και νοσταλγία για τον συγχωρεμένο άνθρωπο - Γιατρό Κανακάκη.

Σε μιά απο τις τελευταίες του συνεντεύξεις επιβεβαίωσε – μετά από σκληρή – αυτοκριτική ότι η Ιστορία δεν είναι παρά μία παρέλαση ψεύτικων Απολύτων, μία διαδοχή ναών που αφιερώθηκαν σε προσχήματα.-