Η στάμνα πάει πολλές φορές στη βρύση για νερό αλλά μια φορά θα σπάσει

Γράφει ο Γιάννης Κατσίμπας

Η εκδίκηση-απάντηση απέναντι στο «αρχοντοχωριάτη» πολιτικό θέλει στρατηγική

Μία υπάλληλος έφτασε στα όρια της και μη αντέχοντας άλλο τις φωνές και την καταχρηστική συμπεριφορά του πολιτικού προϊσταμένου της, αποφάσισε να πάρει την εκδίκησή της.

Έβαλε στο σχέδιο έναν έμπιστο φίλο και περίμενε μέχρι την επόμενη φορά που ο νταής πολιτικός προϊστάμενος θα είχε ένα από τα ξεσπάσματα του.

Ευθύς τηλεφώνησε στον φίλο της που περίμενε stand-by εκεί κοντά και αυτός με τη σειρά του, παριστάνοντας τον Φύλακα ασφαλείας του κτιρίου, εμφανίζεται και ενημερώνει σαστισμένος το «μεγάλο αφεντικό» ότι διαδραματίζεται, αυτή τη στιγμή,  μία επείγουσα κατάσταση στον όροφο.

Σπεύδει να εξετάσει την κατάσταση, πιάνει στα πράσα τον προϊστάμενο να «τραμπουκίζε» αφού γκομένιζε» αισχρά την υπάλληλο και τον απολύει επιτόπου.

Οκ, ίσως να μοιάζει με σκηνή από ταινία τύπου Gossip Girl ή στημένο σενάριο από ριάλιτι που πρωταγωνιστούν μοντέλα και γιαπήδες αλλά όπως και να ‘χει, έρχεται ο ψυχολόγος Χάρβευ (Harvey Hornstein) και μας λέει πως ένα παρόμοιο σχέδιο, είναι η ιδανική απάντηση στο bullying.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Χάρβευ έκανε μια έρευνα στην οποία αποδείχθηκε ότι το 90% των υπαλλήλων έχουν υποστεί,  από κάποιον ανώτερο στην εταιρική ιεραρχία, κακομεταχείριση η οποία περιλαμβάνει συνήθως εξευτελισμό, ψυχολογικά παιχνίδια εξουσίας/κυριαρχίας και άδικη απόδοση ευθυνών για λάθη άλλων.

Βασισμένος σε μαρτυρίες εργαζομένων κατάφερε να ορίσει τα τρία βασικά συστατικά ενός σωστού σεναρίου υπαλληλικής εκδίκησης:

Η επιτυχημένη εκδίκηση πρέπει:

να είναι άψογα στοχευμένη (προς τον/την νταή και «γκόμενο» προϊστάμενο/η)

να τοποθετηθεί σωστά χρονικά

να έχει σωστό κίνητρο (δηλαδή την εξάλειψη του φαινομένου κακοποίησης και όχι τη δημιουργία μιας ακόμα αντιπαράθεσης)

Περισσότερες από τα 2/3 των ιστοριών εκδίκησης που έφτασαν στον Χάρβευ, δεν είχαν επιτύχει στο να δώσουν ένα τέλος στο bullying. Υπήρξαν ελάχιστες περιπτώσεις όπου οι υπάλληλοι κατάφεραν περίτεχνα να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στις συνθήκες εργασίας τους αλλά η πλειοψηφία δεν πέτυχε το σκοπό της.

Ένας υπάλληλος, που είχε κατηγορηθεί αδίκως για τα προβλήματα στο σύστημα μισθοδοσίας, έριξε ιό στους υπολογιστές · μία εργαζόμενη σε ασφαλιστική εταιρία, σιχάθηκε τις λεκτικές-σεξιστικές επιθέσεις του αφεντικού της και αποφάσισε να σαμποτάρει εταιρικά έγγραφα σβήνοντας σημαντικές προτάσεις από τα ηλεκτρονικά αρχεία.

Αν και ακούγονται εξίσου απολαυστικές καμία από τις δύο τακτικές δεν επέφερε ουσιαστική αλλαγή στο εργασιακό περιβάλλον. Αντιθέτως, η φάση με το ιό, απλά έκανε κόλαση τη δουλειά όλων των εμπλεκομένων συναδέλφων του υπάλληλου.

Ο Χάρβευ προλογίζει τη μελέτη του με μια προειδοποίηση:

Τίποτα από όσα θα διαβάσετε παρακάτω δεν αποτελεί ενθάρρυνση ή υποστήριξη των μελλοντικών σας εκδικητικών πρακτικών απέναντι στα αφεντικά σας.

Αν παρόλα αυτά πρέπει να εκδικηθείτε, τουλάχιστον καταστρώστε πρώτα μία καλή στρατηγική. 

Info: αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται μακρινά, ότι δεν αντανακλούν στο ευρύτερο γνωστό περιβάλλον σας λέω μην τα παίρνεται έτσι αψήφιστα. Συμβαίνουν και στις πιο γνωστές μας επιχειρήσεις ιδιωτικές και δημόσιες ή δημοτικές.

Σύντομα, ελπίζω, θα είμαστε σε θέση να μοιραστούμε αυτές τις συναρπαστικές πληροφορίες που έχουν περιέλθει σε γνώση μας.

Σύντομα θα γελά και το παρδαλό κατσίκι.

Πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση για νερό αλλά μια σπάει και γελάει και ο πικραμένος…