Γράφει ο Γιάννης Κατσίμπας

Αναφέρομε στην υπόθεση της μήνυσης του Βαγγέλη Αυλιτη κατά του εμού η οποία εκδικάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα.

Αναφέρομαι στην υπόθεση αυτή και στην ερήμην καταδίκη σε πρώτο βαθμό με αναστολή του γνωστού Κηφισιώτη για εξύβριση του δημ. Συμβούλου για ένα σατυρικό κείμενο, άγνωστου συντάκτη αναφέροντας ότι είναι η «πρώτη φορά που δημοτικός σύμβουλος οδηγεί στα δικαστήρια Κηφισιώτη».

Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «στη σάτιρα ισχύει ότι και για την όρεξη: κολοκυθόπιττα. Δεν ορίζεται, αλλά δεν πρέπει να περιορίζεται..... Έτσι κι αλλιώς η επιτυχία ή η «αποτυχία» της σάτιρας δεν εξαρτάται από τον δημιουργό, εξαρτάται από τον αναγνώστη».

Αν και δεν θεωρεί επιτυχημένο το post και εικάζει ότι είναι προϊόν εμπάθειας του δημοσιογράφου προς τον Β. Αυλίτη εκτιμά «ότι ούτε η εικασία συνιστά απόδειξη στην ποινική διαδικασία, ούτε η πρόθεση εξύβρισης έχει ποινική αξία διότι απλώς είναι... πρόθεση και δεν αποδεικνύεται».

«Όλοι οι πολιτικοί  - και δη οι δευτερόκλασάτοι - έχουν ακούσει τα εξ αμάξης, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι και πικρές αλήθειες. Υπήρξε όμως ένας άγραφος κανόνας, που δυστυχώς παρέβει ο Βαγγέλης Αυλίτης: ουδείς προσέφευγε στα δικαστήρια και με τον τρόπο αυτό προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στη Δημοκρατία».

Για τη συνέχεια παραθέτω την εμβληματική υπόθεση Huster Magasine v. Fatwell, στην οποία ο εκδότης του πορνογραφικού περιοδικού δημοσίευσε μια παρωδία διαφήμισης που ήταν εξαιρετικά υβριστική για τον τηλε-ευαγγελιστή και πολιτικό σχολιαστή Jerry Falwell.

Η υπόθεση έφτασε το 1988 στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το οποίο εξέδωσε μια ιστορική απόφαση την οποία παραθέτει ο Γιάννης Κατσίμπας και είναι:

«Στην καρδιά της πρώτης τροπολογίας του συντάγματος υπάρχει η αναγνώριση της θεμελιώδους σημασίας που έχει η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και των απόψεων σε ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος. Η ελευθερία του λόγου δεν είναι μόνο ένα ατομικό δικαίωμα - και συνεπώς έχει αυταπόδεικτη αξία - είναι επίσης απαραίτητη στην κοινή μας προσπάθεια για την αλήθεια. (...) Αν και οι ψευδείς προτάσεις δεν έχουν εγγενή αξία, ο 'ζωτικός χώρος' που χρειάζεται για να ανθήσει η ελευθερία του λόγου σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ανεκτές κάποιες ψευδείς προτάσεις μην τυχόν και υπάρξει συστολή η αποθάρρυνση (chilling effect) του λόγου που έχει συνταγματική αξία».

Και τελειώνει το άρθρο του γράφοντας «Με το παραπάνω σκεπτικό, το Δικαστήριο προχώρησε στην αναίρεση της προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης».

Όλα αυτά βέβαια τα αναφέρω με την βαθιά πεποίθηση ότι πρέπει να καταλαβαίνει και ο άλλος, στη προκειμένη περίπτωση είναι σαν να ζωγραφίζεις στο χιόνι.- 

Τέτοιες εντυπωσιακές «πολιτικές μεταστροφές», συνήθως η Ιστορία αποδεικνύει πως ισορροπούν ανάμεσα στη συναλλαγή και την προβοκάτσια με ζητούμενο το μακιαβελικό πολιτικό κέρδος

Εκεί που η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρός της, χύμα, (με τρόπο που δημιούργησε ποικίλα σχόλια για τον τρόπο που πολιτεύεται αποδίδοντας ευθύνες για την καταστροφή στο Μάτι), ενοχοποιούσε πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού για να αποδώσει τελικά ευθύνη στον πολιτικό τους προϊστάμενο, δηλαδή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τα τσουβάλιασε όλα προσεκτικά με την τοποθέτηση του πρώην Αρχηγού της ΕΛΑΣ ,Κ. Τσουβαλά ως Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 31 Ιουλίου, είχε πει για τους διευθύνοντες την επιχείρηση διάσωσης και φυσικά για τον Τσουβαλά προσωπικά «Πραγματικά αναρωτιέμαι πώς κάποιοι άνθρωποι κοιμούνται σήμερα και συνεχίζουν μακάριοι να ασκούν τα καθήκοντά τους. Δεν αναφέρομαι μόνο στον ίδιο τον κ. Τσίπρα αλλά ο κ. Τόσκας, ο κ. Σκουρλέτης, η κύρια Δούρου, ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας και ο αρχηγός της αστυνομίας φέρουν μεγάλες ευθύνες. Δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σήμερα στη θέση τους, γιατί αύριο μπορεί να κληθούν να διαχειριστούν μια άλλη πυρκαγιά. Και ρωτάω σήμερα. Ποιος Έλληνας πολίτης έχει εμπιστοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν άλλη μία φυσική καταστροφή». 

Αυτός τελικώς που είχε εμπιστοσύνη ήταν ο νυν πρωθυπουργός ο οποίος προβίβασε τον “κακό” και “δολοφονικό” κατά ΣΚΑΙ , αρχηγό της ΕΛΑΣ σε Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Τάξης. Είναι δε εντυπωσιακό, πως στο βιογραφικό του Τσουβαλά που διένειμε το Μέγαρο Μαξίμου, ο πρώην Αρχηγός της ΕΛΑΣ, παρουσιάζεται χειρουργικά να τερματίζει την παρουσία του ως Αρχηγός, σα να έληξε η θητεία του, χωρίς αποπομπή λόγω της καταστροφής στο Μάτι και κυρίως, χωρίς τις ευθύνες που του απέδιδε ο νυν πρωθυπουργός. Τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ των τότε αντιπολιτευτικών Μέσων, που απέδιδαν στην Αστυνομία και τον Αρχηγό την ευθύνη γα τον εγκλωβισμό δεκάδων ατόμων στη Λεωφόρο Μασραθώνα στο Μάτι που οδήγησε στο να καούν, μεταλλάχτηκαν σε ύμνους στον Τσουβαλά και τσουβαλιάστηκαν κάτω από τη σημερινή σκοπιμότητα.

Σε μια αντίστοιχη κίνηση υποκρισίας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, τοποθέτησε τον πρώην βουλευτή του Ποταμιού, Γιώργο Μαυρωτά, ως Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού. Ο Μαυρωτάς όπως όλοι θυμούνται είχε ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών , δηλώνοντας πως είναι μια κίνηση ευθύνης. Σήμερα ωστόσο ο Μητσοτάκης τοποθέτησε τον βουλευτή που ψήφισε μια κατ αυτόν προδοτική συμφωνία και κατ επέκταση αυτόν που έχει ευθύνη στην προδοσία, ως Γενικό Γραμματέα. Αν θυμηθούμε τις δηλώσεις του Σταύρου Θεοδωράκη πως η ΝΔ πίεζε το Ποτάμι να ψηφίσει τη συμφωνία για να μην έχει η ίδια την ευθύνη στο μέλλον ως κυβέρνηση, βάσιμα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος αν ο Μαυρωτάς εξυπηρετούσε τη συνείδησή του ή τον Μητσοτάκη. Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη του Μαυρωτά είναι διαφορετική από την ευθύνη του Μητσοτάκη που ξεγέλασε τους ψηφοφόρους του και αποδεικνύει σήμερα πως ήθελε τη συμφωνία αλλά επέλεξε ψηφοθηρικά να διχάσει τη χώρα απ το να επιλέξει τη στάση ευθύνης. Αυτό δεν μας το αποδεικνύει μόνο η κυβερνητική τοποθέτηση Μαυρωτά αλλά και η Βρετανίδα Πρωθυπουργός που μας αποκάλυψε για την πλήρη στήριξη της συμφωνίας από τον Μητσοτάκη όπως τη διαβεβαίωσε κατά τη τηλεφωνική τους συνομιλία (ένα ακόμη κομμάτι της πραγματικότητας που λογόκρινε η σχετική ανακοίνωση του Μαξίμου)

Δεν είναι τα μόνα περιστατικά που δείχνουν πως πολύ γρήγορα η ΝΔ, επιλέγει κυρίως στην Οικονομία ,να κάνει άλλα από αυτά που έριξε ως προκελογικό τυράκι στους ψηφοφόρους. Τα συγκεκριμένα δύο περιστατικά όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία και δεν αποτελούν στιγμιαία λάθη ή απλές υπαναχωρήσεις. Έχει σημασία πως η ΝΔ στήριξε τόσο την αντιπολιτευτική της τακτική όσο και την προεκλογική της, στο Μάτι και το Μακεδονικό. Δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρων κλήθηκαν να κρίνουν με βάση του συναίσθημα στο οποίο απευθύνονταν οι επικοινωνιολόγοι της ΝΔ. Η ευθύνη για τους νεκρούς στην καταστροφή στο Μάτι που ανήκε σε μια ανίκανη κυβέρνηση (στη Χαλκιδική οι άλλοι νεκροί προέκυψαν από φυσική καταστροφή) και η προδοσία της Μακεδονίας και των Μακεδόνων ήταν οι μιντιακά κατασκευασμένοι εφιάλτες για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και τα δύο μέτωπα για τον Μητσοτάκη ήταν ψηφοθηρική υποκρισία και αμοραλισμός. Γιατί σήμερα ο «Αρχηγός της καταστροφής» όχι μόνο δεν τον ενοχλεί αλλά για κάτι επιβραβεύτηκε και ο «βουλευτής της προδοσίας» του φαίνεται μετριοπαθώς δημιουργικός. Χρειάζεται κάτι άλλο για να καταλάβει οποιοσδήποτε πως η χύμα επιθετικότητα και κριτική ήταν για το τσουβάλιασμα των αφελών;

ΥΓ: Τέτοιες εντυπωσιακές «πολιτικές μεταστροφές», συνήθως η Ιστορία αποδεικνύει πως ισορροπούν ανάμεσα στη συναλλαγή και την προβοκάτσια με ζητούμενο το μακιαβελικό πολιτικό κέρδος. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις , αναμφίβολα η Ιστορία και θα γραφτεί και θα γίνει γνωστή. Ενδεχομένως και πολύ γρήγορα.