Τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Ζ. Σιμενόν εφέτος και 90 χρόνια από τη «γέννηση» του Μαιγκρέ

Έγινε γνωστός ως ο άνδρας με τις 10.000 γυναίκες και τα 400 βιβλία. Μπορεί το πρώτο να ηχεί υπερβολικό, το δεύτερο όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Μία πληθωρική προσωπικότητα, με έναν εκτενή βίο και πολιτεία, ο Ζορζ Σιμενόν (Λιέγη 1903-Λωζάνη 1989) άφησε πίσω του ένα ασύγκριτο έργο, μία πλουσιότατη λογοτεχνική κληρονομιά, της οποίας ο διάσημος επιθεωρητής Μαιγκρέ είναι μόνο ένα μικρό τμήμα, ενώ η ματιά του ακόμη και σήμερα προσφέρει αρκετά στοιχεία για την κατανόηση του σημερινού ανθρώπου. Με αφορμή τα 90 χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου της σειράς του Μαιγκρέ «Το σπίτι της ανησυχίας», εκδοτικοί οίκοι και συγγραφείς τιμούν στο Και ντυ Πολάρ της Λυόν (το Σπίτι των Αστυνομικών Ιστοριών, θα λέγαμε) τον γίγαντα αυτόν της γραφής, για τον οποίο ο φίλος του νομπελίστας, Αντρέ Ζιντ, είχε γράψει πως «είναι ο μεγαλύτερος και πιο αυθεντικός λογοτέχνης».

«Είναι κατά γενική ομολογία ένας από τους λιγοστούς, εάν όχι ο μόνος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων που έχει αναγνωρισθεί ως μέγας λογοτέχνης. Γραφομανής, έγραφε συνέχεια, όχι μόνον ιστορίες του Μαιγκρέ, αλλά επίσης και κανονικά μυθιστορήματα, που είναι θαυμάσια- η μορφή του συνιστά μία «ανωμαλία» στο είδος αυτό. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε για τη γραφή και η ικανότητά του να γράφει τόσο πολύ και τόσο καλά όλες τις φορές τον καθιστά ένα είδος ιδιοφυΐας», δηλώνει η Στεφανί Ντελεστρέ, εκδότρια της σειρά αστυνομικών (Σερί Νουάρ) των εκδόσεων Gallimard.

Γεννημένος στο Βέλγιο και γόνος μίας μικροαστικής οικογένειας, ο πρόωρα ανεπτυγμένος συγγραφέας εγκατέλειψε τις σπουδές του στα 15 του και στα 16 εργαζόταν ήδη ως δημοσιογράφος. Στα 27 του κατέκτησε τη φήμη, εκδίδοντας το πρώτο μυθιστόρημα που υπέγραψε με το κανονικό του όνομα, ενώ ήδη είχε κατακτήσει το κοινό με τις 150 ιστορίες που είχε δημοσιεύσει με τα ψευδώνυμα Ζορζ Σιμς και Ζαν ντι Περί. Η ζωή του η ίδια ήταν ένα παράδοξο: διάσημος και δισεκατομμυριούχος, με σαφή διάθεση επίδειξης, η ίδια του η ζωή μοιάζει να υπακούει σε ένα καλοδουλεμένο και συνεπές σχέδιο, για το οποίο δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιο ήταν. Η αλήθεια για τη ζωή του δεν εμφανίζεται στις συνεντεύξεις, ή τις αναμνήσεις του, στη συγγραφή των οποίων αφοσιώθηκε από το 1972 οπότε και εγκατέλειψε τη μυθιστοριογραφία, αλλά στα διάφορα ίχνη, τις λεπτομέρειες και τους υπαινιγμούς που αφήνει να διαγραφούν μέσα στα ίδια του τα έργα.

Πηγή: El Pais