Το σεξ με τον Μόρισον και το μαστουρωμένο κουνέλι - Η Γκρέις Σλικ ήταν νηφάλια στα 80’s κι ακόμα το μετανιώνει

Η εμβληματική φωνή των Jefferson Airplane, η Γκρέις Σλικ, έδωσε μια συνέντευξη και αποκάλυψε στιγμές της ζωής της που δεν ξέραμε μέχρι σήμερα. Στιγμές που σίγουρα όμως θέλαμε να μάθουμε.

Το 1970, μια καλλιτέχνιδα καλείται στον Λευκό Οίκο για να γνωρίσει τον τότε πρόεδρο τον ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον και δέχεται την πρόταση. Δεν μπήκε ποτέ. Ο λόγος; Οι φύλακες ενημερώθηκαν πως πρόκειται για την Γκρέις Σλικ – η οποία κουβαλούσε στην τσέπη της 600 μικρογραμμάρια LSD.

Η θεά της rock’n’roll έδωσε μια συνέντευξη στον Guardian και αφηγήθηκε όλες τις αξέχαστες στιγμές της ζωής της και φυσικά οι θεματικές ήταν πολύ συγκεκριμένες: ψυχεδελικά ναρκωτικά, ελεύθερος έρωτας και αλκοολισμός.

«Οι άνθρωποι του rock’n’roll είναι κακομαθημένα κωλόπαιδα»

Φωτογραφία της πρώτης μπαντας της Γκέις Σλικ, the Great Society

Rock’n’roll

«Οι άνθρωποι του rock’n’roll είναι κακομαθημένα κωλόπαιδα», λέει στην αρχή της συνέντευξης και γελά με την καρδιά της. «Δεν ξέρουμε τίποτα για τίποτα άλλο εκτός από το να διασκεδάζουμε, πόσα λεφτά μπορούμε να ξοδέψουμε και ποιον μπορούμε να πηδ*ξουμε».

Η Σλικ μπορεί να έκανε όλα αυτά τα πράγματα, αλλά βοήθησε επίσης να καθοριστεί ο ήχος της δεκαετίας του ’60. Υπάρχει κάποιο άλλο κομμάτι που να συνοψίζει την έκσταση του καλοκαιριού όσο το τραγούδι της White Rabbit, ένα «ναρκωτικό» δυόμισι λεπτών γεμάτο αναφορές σε χάπια και μανιτάρια;

Αυτό το τραγούδι απέφυγε έξυπνα τη λογοκρισία, μεταφέροντας τις «παραισθησιογόνες» αναφορές στα ναρκωτικά στα σπίτια εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά από την άλλη η Σλικ είχε πάντα ένα θέμα με την παραβίαση των κανόνων.

Για παράδειγμα, ήταν το πρώτο άτομο που χρησιμοποίησε την λέξη «f*ck» στην αμερικανική τηλεόραση, όταν το συγκρότημα ερμήνευσε το τραγούδι We Can Be Together στην εκπομπή του Ντικ Κάβετ, μαζί με το προσκλητήριο «Up against the wall, motherf*cker».

Μια «στρωμένη» ζωή; «Δεν το νομίζω!»

Η γυναίκα που γεννήθηκε ως Γκρέις Μπάρνετ Ουίνγκδεν έχει ιδέα από πού προήλθε αυτή η επαναστατική τάση της. Ο πατέρας της ήταν τραπεζίτης επενδύσεων, η μητέρα της φρόντιζε το σπίτι. Φοίτησε ακόμη και στο Finch College, το οποίο περιγράφει ως «σχολείο τελειοποίησης για νεαρές γυναίκες» στη Νέα Υόρκη.

Μια ασφαλής πορεία ξεδιπλωνόταν μπρος της. Υπήρχε όμως κάτι σε αυτόν τον ασφυκτικό τρόπο ζωής της δεκαετίας του 1950 που δεν της άρεσε ποτέ.

«Μην προσβάλλεις κανέναν, ντύσου με συγκεκριμένο τρόπο, παντρέψου, κάνε παιδιά, μείνε στο σπίτι και μαγείρεψε πίτες», ξεφυσάει με περιφρόνηση. «Ένα σωρό γυναίκες που ήξερα εκείνη την εποχή σκέφτηκαν: ‘Δεν το νομίζω!’».

Jefferson Airplane

Ένα δημοσίευμα της εφημερίδας San Francisco Chronicle ήταν αυτό που άλλαξε τα πάντα για την Σλικ. Ήταν μοντέλο ρούχων και αναρωτιόταν πώς να ξεφύγει από μια φυσιολογική ζωή, όταν διάβασε για ένα συγκρότημα ονόματι Jefferson Airplane που έκανε θραύση στην πόλη.

Ό,τι κι αν ήταν αυτό που συνέβαινε, εκείνη ήθελε να συμμετάσχει σε αυτό. Και έτσι, μαζί με τον πρώτο της σύζυγο, τον Τζέρι Σλικ, δημιούργησε ένα συγκρότημα με το όνομα Great Society. Σύντομα πήραν μια συναυλία ως support των Airplane, και όταν η τραγουδίστρια του συγκροτήματος αυτού, η Σίνε Τόλι Άντερσον, έφυγε, ήρθαν και ζήτησαν τη Σλικ για να την αντικαταστήσει.

Και, ειλικρινά, μπρος στη φωνή της… τι άλλη επιλογή είχαν;

Αυτή η φωνή – βαθιά, δυνατή, απόλυτα σαγηνευτική – ακούγεται ακόμα σαν το ξετύλιγμα μιας εποχής, όταν οι φιλειρηνικές χίπικες κοινοτοπίες ξεφεύγουν προς κάτι πιο σκοτεινό και πιο προφητικό. Η Σλικ έφερε επίσης σκηνική παρουσία στο γκρουπ και, φυσικά, δύο τραγούδια που καθόρισαν την εποχή.

«Μην προσβάλλεις κανέναν, ντύσου με συγκεκριμένο τρόπο, παντρέψου, κάνε παιδιά, μείνε στο σπίτι και μαγείρεψε πίτες. Ένα σωρό γυναίκες που ήξερα εκείνη την εποχή σκέφτηκαν: ‘Δεν το νομίζω!’»

White Rabbit

Το Somebody to Love, ένα κομμάτι των Great Society που είχε γράψει ο κουνιάδος της Ντάρμπι, μεταμορφώθηκε από τους Jefferson Airplane σε ένα τρομακτικό psych-rock stomper. Όσο για το White Rabbit, λοιπόν, ήταν rock’n’roll, αλλά όχι όπως το είχε ξανακούσει κανείς. Η Σλικ μεγάλωσε ακούγοντας κλασική μουσική και όχι Έλβις, και το παράξενο, ισπανικό ηχητικό της εμβατήριο προέκυψε από την αγάπη της για το Boléro του Ραβέλ.

Οι στίχοι, βασισμένοι στις περιπέτειες της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων του Λιούις Κάρολ, σόκαραν τους γονείς σε όλες τις ΗΠΑ. Και έπρεπε να το κάνουν – άλλωστε, γράφτηκαν γι’ αυτούς και τη χαλαρή γονική τους μέριμνα.

«Ο κόσμος έλεγε συνέχεια: ‘Γιατί εσείς οι νέοι χρησιμοποιείτε αυτά τα χημικά τώρα;’» λέει. «Λοιπόν, δεν προσέξατε τις ιστορίες που μας διαβάζατε; Η Αλίκη παίρνει τουλάχιστον πέντε διαφορετικά ναρκωτικά σε αυτό το βιβλίο. Ακόμα και η Χιονάτη έπεφτε αναίσθητη από κάποιο είδος χημικών!»

Θυμάται μια συναυλία στη δεκαετία του 1970, όταν ένας θαυμαστής έβαλε ένα ζωντανό κουνέλι στη σκηνή.

«Ανησυχήσαμε γιατί σκεφτόμασταν τι πρέπει να κάνουμε» λέει. «Στην πραγματικότητα το πήραμε σπίτι. Θυμάμαι ότι είχε ένα αυτί που δεν ‘λειτουργούσε’, δεν πήγαινε προς τα πάνω όπως τα αυτιά των κουνελιών. Και, παραδόξως, του άρεσαν οι σπόροι μαριχουάνας. Έτσι, δεν ήμασταν μόνο εμείς στα ύψη, αλλά ήταν και το κουνέλι εκεί!»

Τι συνέβη στο κουνέλι;

«Μπορεί να τον δώσαμε σε ένα από τα μέλη της μπάντας που είχε ένα παιδί … Δεν ξέρω. Δεν τον σκοτώσαμε ή κάτι τέτοιο», λέει.

Οι ιστορίες του Σλικ συχνά μοιάζουν αρκετά με τους στίχους του White Rabbit – κατοικούνται από κάθε είδους παράξενους και υπέροχους χαρακτήρες και γεγονότα.

«Στην πραγματικότητα το πήραμε σπίτι. Θυμάμαι ότι είχε ένα αυτί που δεν ‘λειτουργούσε’, δεν πήγαινε προς τα πάνω όπως τα αυτιά των κουνελιών. Και, παραδόξως, του άρεσαν οι σπόροι μαριχουάνας. Έτσι, δεν ήμασταν μόνο εμείς στα ύψη, αλλά ήταν και το κουνέλι εκεί!»

 Ο Τζιμ Μόρισον

Στην αυτοβιογραφία της του 1998 θυμάται μια συνάντηση με τον Τζιμ Μόρισον των Doors, κατά την οποία ήταν στα τέσσερα και ούρλιαζε σαν λύκος στο φεγγάρι – κάτι που, σύμφωνα με την ίδια, δεν ήταν ασυνήθιστο για τον θρυλικό μουσικό.

Πρέπει να έκανε εντύπωση στη Σλικ γιατί, κάποια στιγμή αργότερα, ενώ βρισκόταν σε περιοδεία με τους Doors, βρέθηκε να βρίσκει το κουράγιο να χτυπήσει την πόρτα του ξενοδοχείου του Μόρισον. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια συνεδρία με το να επάλειψης του δωματίου με φράουλες και μια σεξουαλική συνάντηση που η Σλικ περιγράφει ως «σαν να κάνεις έρωτα με μια αιωρούμενη μορφή τέχνης με μάτια».

«Ήμουν κάπως απογοητευμένη που δεν μου τηλεφώνησε ποτέ», λέει σήμερα η Σλικ γελώντας. «Αλλά, προφανώς δεν ήμουν το στυλ του».

Αναπολεί τον Μόρισον που γνώρισε λέγοντας: «Μπορούσες να του μιλήσεις, αλλά δεν ήταν συζήτηση. Έλεγες κάτι για ενισχυτές και αυτός απαντούσε κάτι για τα χρώματα που συμβαίνουν σε ένα αυτοκίνητο αν δεν βάλεις αστάρι. Έλεγες, ‘Πώς στο διάολο το σκέφτηκε αυτό;’».

«Το σεξ με τον Μόρισον ήταν σαν να κάνεις έρωτα με μια αιωρούμενη μορφή τέχνης με μάτια»

Όταν η Σλικ ύπο την επήρεια του αλκοόλ έστρεψε ένα άδειο όπλο στο πρόσωπο ενός αστυνομικού κατάλαβε ότι δεν γίνεται να συνεχίσει άλλο τις καταχρήσεις. Αυτές αλλοίωναν τον χαρακτήρα της. Από την δεκατετία του ’70 είχε έπινε πολύ αλκοόλ και οι συμπεριφορές τις θεωρούνταν ενοχλητικές ακόμη και από τους θαυμαστές της.

Τη δεκαετία του 80, λοιπόν, αποφάσισε να παραμείνει νηφάλια- απόφαση βέβαια που λέει πως ακόμη και σήμερα μετανιώνει.

«Έπρεπε να το κάνω, γιατί προσπαθούσα να επανορθώσω στην μπάντα», λέει.

«Ήμουν άγρια, τρελή και μεθυσμένη. Έτσι, για να επανορθώσω, ήμουν νηφάλια καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 … κάτι που ήταν λάθος», είπε και ξέσπασε σε γέλια για άλλη μια φορά.

Η Γκρέις Σλικ σήμερα

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, η Σλικ στράφηκε στη ζωγραφική – κυρίως εμπορικά έργα εμπνευσμένα από την αντικουλτούρα που έζησε.  Λέει, πως ζωγράφιζε σχεδόν εμμονικά, επί μήνες, μέρα-νύχτα. Έπειτα σταμάτησε.

Τώρα γράφει στίχους, το ίδιο εμμονικά. Δεν μπορεί να σταματήσει, λέει.

«Είναι μια συνήθεια που κόβεται πιο δύσκολα από το αλκοόλ».

*Πηγή: The Guardian