Τα άλμπουμ που αγαπήσαμε το 2014

Swans - To Be Kind
Δίωρο ψυχεδελικό ταξίδι μεγάλης πνοής και μια σύνθετη μουσική περιπέτεια που συνεχίζει μέσα στο μυαλό σου, ακόμη κι όταν τελειώσει ο δίσκος.

 Flying Lotus - You re Dead!
Ο ανιψιός της Alice και του John Coltrane εμπνέεται –με τα σημερινά ηχητικά δεδομένα– με ιερά τέρατα, από τον Zappa ως τους Funkadelic κι από τον Miles Davis ως τον Sun Ra.

Scott Walker + Sunn O))) - Soused
Ο αρχιερέας του σκοτεινού μελοδράματος βλέπει –ως συνήθως– εφιάλτες και οι Sunn O))) τους στολίζουν με θορυβώδη καλούδια και κρυφές μελωδίες.

 Sun Kil Moon - Benji
O Mark Kozelek και η εξαιρετική του παρέα (Will Oldham, Steve Shelley, Owen Ashworth) κεντάνε σταυροβελονιά την ανθρώπινη μελαγχολία.

Black Keys - Turn Blue
Απομακρύνονται από τη μονοδιάστατη ενασχόλησή τους με το rhythm ’n’ blues για να κατακτήσουν μια μουσικότητα και μια τραγουδοποιία που φτάνει ως τους Fleetwood Mac.

Mogwai - Rave Tapes
Συνεπείς και βαθυστόχαστοι, συνεχίζουν στο γνώριμο (αλλά όχι προβλέψιμο) ύφος τους να δημιουργούν ηχητικά τοπία στα οποία θέλεις να περιπλανηθείς.

 Leonard Cohen - Popular Problems
Ο σεβάσμιος γέροντας γράφει προσευχές της ποπ κουλτούρας και ησυχάζουμε καθώς τον ακούμε να τις ψιθυρίζει. Το καντίλι στο εικονοστάσι του θα είναι πάντα αναμμένο.

Caribou - Our Love
Φιλική, ευρηματική, κομψή και συναισθηματική ηλεκτρονική ποπ που ακούγεται απνευστί σαν ρυάκι που κυλάει στις πλαγιές του 21ου αιώνα. Ενίοτε χορεύεται κιόλας.

 Owen Palet - In Conflict
Αναλογικά ηλεκτρονικά, έγχορδα και ονειρικά φωνητικά, στιχουργία με ενδιαφέρον και ο Brian Eno να βάζει το χεράκι του. Τραγουδοποιία 21ου αιώνα που μπορείς να συνδεθείς.

The War of Drugs - Lost In The Dream
Το rock των 70s που μας μεγάλωσε, έθρεψε τα όνειρά μας, γοήτευσε τις ιδέες μας και κρατήθηκε τίμιο και αξιοπρεπές, επιστρέφει εδώ σε μικρή, κομψή συσκευασία.

 Damon Albarn - Everyday Robots
Όταν –στα ανέμελα 90s– ζούσαμε με το δίλημμα Oasis ή Blur, φανταζόσουν ποτέ ότι ο Damon Albarn θα έφτανε τόσο μακριά; Ο δίσκος της προσωπικής ωρίμανσης.

The Roots - …And Then You Shoot Your Cousin
Ένα κόνσεπτ άλμπουμ από ένα γκρουπ που στοχάζεται δημιουργικά με όχημα το χιπ-χοπ κι εδώ με χιούμορ και σαρκασμό καυτηριάζουν τη φάρα τους.

White Fence - For… The Recently Found Innocent
Ο Tim Presley από το hard core στους Fall και μετά στο ψυχεδελογκράζ, την έχει κάνει τη διαδρομή του και τώρα ομορφαίνει τον περιβάλλοντα χώρο.

Richard Reed Parry - Music For Heart and Breath
Ο πολυοργανίστας των Arcade Fire κάνει μουσική τους ήχους του σώματος και φοράει στηθοσκόπια στους μουσικούς αντί για ακουστικά για να ακούνε την καρδιά τους.

Leonidas Kavakos & Yuja Wang - Brahms: The Violin Sonatas
Μία ευτυχής συνεργασία που συναντάει την ακρίβεια, την κομψότητα, την αποφασιστικότητα, τη φαντασία και εξελίσσεται ως το τέλος.

Allah-Las - Worship The Sun
Αγια νοσταλγία ή πώς το rock ’n’ roll, ψυχεδελικό, garage-ρικο, blues-άτο ή ό,τι άλλο θα βρίσκει πάντα τρόπο να επανέρχεται και να είναι ταυτόχρονα παλιό και φρέσκο.

 Tune-Yards - Nikki Nack
Η τρελούτσικη Αμερικάνα γεμίζει πάλι χρώματα το σύμπαν –με γεύση από την Αϊτή αυτή τη φορά– χωρίς ποτέ να χάνεται το μέτρο και η κομψότητα. Ευχάριστο και διακριτικό.

Wildest Dreams - Wildest Dreams
O DJ Harvey έφτιαξε γκρουπ και βυθίστηκε κι αυτός στην ψυχεδέλεια. Γιατί όχι; Είναι της μόδας και όλοι το κάνουν. Αρκεί να μπορείς να αντεπεξέλθεις…

 Fink - Hard Believer
Τραγούδια για άλλους, dj set, ηλεκτρονική μουσική, Λονδίνο και Βερολίνο στο παρελθόν και τώρα πια προσωπικός στοχασμός και τραγουδοποιία εξαιρετικού επιπέδου.

Wye Oak - Shriek
Το αιώνιο δίδυμο της ποπ κουλτούρας, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι φτιάχνουν χειροποίητα τραγούδια με γλυκιά μελαγχολία και ωραία γεύση, που μπορεί να γευτεί ο καθένας.

 Neil Cowley trio - Touch and Flee
Ο Άγγλος πιανίστας όταν δεν παίζει για την Adele, την Emeli Sande ή τον Professor Green κάνει ωραία, cool, τζάζι δισκάκια που έχουν αισθητική και κάνουν καλή παρέα.

David Crosby - Croz
Με πολύ φόβο και με την παρότρυνση του γιου του ξαναμπήκε στο στούντιο μετά από χρόνια, όμως τα βάσανα της ζωής δεν έσβησαν το λυρισμό του.

 Marc Ford - Holy Ghost
Αληθινή, «μικρή», ταξιδιάρα, αυθεντική Americana που μπορεί να πετύχεις σε ένα μπαρ στα βάθη της Αμερικής καθώς ταξιδεύεις μόνος, από τον κιθαρίστα των Black Crowes.

Marianne Faithfull - Give My Love To London
«Μα αυτή, σχεδόν, δεν μπορεί να τραγουδήσει» θα πει ο ξενέρωτος. Όμως συχνά αυτό που φέρεις στη φωνή και το είναι σου αποκτά μεγαλύτερη σημασία από οτιδήποτε.

 Ginger Baker - Why?
Τα γεράματα δεν του επιτρέπουν να παίζει όπως παλιά, όμως έχει βυθιστεί τόσο πολύ στους ρυθμούς, του rock, της jazz και του afrobeat, που το παίξιμο είναι πια στοχαστικό.

Stephen Malkmus & the Jicks - Wig Out at Jagbags
Τόσα χρόνια τον ξέρουμε, ποτέ δεν μας άφησε παραπονεμένους και το rock του έχει πάντα μέσα του το όλον του rock ’n’ roll που δεν έχει εποχές, δεν έχει ηλικία, δεν έχει φιοριτούρες.