Μπορεί να αλλάξει ο Κηφισός;

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αναρωτηθεί γιατί στην Αθήνα να μην έχουμε ένα ποτάμι όπως σε πολλές ευρωπαϊκές -και όχι μόνο- πόλεις, το οποίο θα αποτελεί πόλο έλξης για τους κατοίκους και για τους τουρίστες.

Είχαμε ίσως την ευκαιρία μας, αλλά δεν την αξιοποιήσαμε καταλλήλως. Έτσι, ο Κηφισός αντί να αποτελεί ένα μέρος αναψυχής για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πρωτεύουσας, αποτελεί προορισμό για τα βιομηχανικά απόβλητα των γύρω περιοχών ενώ η Εθνική οδός Αθηνών-Λαμίας-Θεσσαλονίκης καθώς και οι γραμμές του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου έχουν χαραχτεί πάνω του.

Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποιες εθελοντικές προσπάθειες για τον καθαρισμό του, το σχέδιο ανάπλασης του Κηφισού μοιάζει εξωπραγματικό.

Υπάρχει όμως ένα παράδειγμα που μας δείχνει ότι όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.

Μεταφερόμαστε λοιπόν στη Σεούλ, στη Νότια Κορέα, όπου ο ποταμός Cheonggyecheon καλυπτόταν για δεκαετίες ολόκληρες από έναν αυτοκινητόδρομο 12 λωρίδων. Το 2005 όμως, μετά την υλοποίηση ενός φιλόδοξου σχεδίου, ο ποταμός Cheonggyecheon αναγεννήθηκε. Ο αυτοκινητόδρομος κατεδαφίστηκε και το υδάτινο σύστημα αναζωογονήθηκε.

Πλέον στο κέντρο της Σεούλ βρίσκεται ένα κατάφυτο πάρκο, δημοφιλές ανάμεσα σε ντόπιους και τουρίστες για ποικίλες δραστηριότητες, ανάμεσα τους ψάρεμα και κολύμπι.

Το έργο δύσκολο. Το αποτέλεσμα όμως άξιζε την αναμονή και τις αντιδράσεις: Η δημιουργία ενός υδροτόπου που χαρακτηρίστηκε ως προστατευόμενο οικοσύστημα και βοήθησε στην ανάπλαση και τον καλλωπισμό της περιοχής. Κατά μήκος του ποταμού βρίσκονται χώροι αναψυχής, προκυμαίες, έργα τέχνης και χάρτες, όλα φτιαγμένα από υλικά φιλικά προς το περιβάλλον ενώ κάποιες παλιές γέφυρες λειτουργούν ως ενθύμια του παρελθόντος.

Η αναβάθμιση της περιοχής φανερή. Ο νέος υδρότοπος έφερε οικονομική ανάπτυξη και προσέλκυσε πλήθος τουριστών. Ο Cheonggyecheon αποτελεί πλέον κέντρο οικονομικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Η περίπτωση του Cheonggyecheon είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αστικής ανάπλασης με σημαντικά οφέλη για την περιοχή. Η κυκλοφορία οχημάτων στο κέντρο της Σεούλ μειώθηκε και η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς παρουσίασε άνοδο. Η ποιότητα των υδάτων και του αέρα βελτιώθηκε αισθητά, με πιο αξιοσημείωτο γεγονός την πτώση την θερμοκρασίας στις γύρω περιοχές κατά 3,6 βαθμούς Κελσίου.

Φυσικά και ένα τέτοιο έργο δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάστηκαν περίπου 5 χρόνια, 280 εκατομμύρια δολάρια και πολλές αντιδράσεις μέχρι τελικά να πραγματοποιηθεί. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα πάρκο, από το οποίο επωφελούνται 25 εκατομμύρια άνθρωποι.

Πριν μερικά χρόνια ο ποταμός Τάμεσης, στο Λονδίνο, είχε προβλήματα παρόμια.  Με τις επεμβάσεις που έγιναν ,ο Τάμεσης σήμερα –δεν είναι και για κολύμπι- είναι καθαρός.

Ο Κηφισός σαν ποτάμι από κάπου πηγάζει, μήπως και από εκεί ρυπαίνετε,  με βιομηχανικά απόβλητα, από κάθε είδους αλλοπρόσαλλες παρεμβάσεις, από τα στραβά μάτια –που συνήθως, αν όχι πάντα, συνοδεύονται από χρηματικές απολαβές- , από τους κάθε είδους υπεύθυνους.  

Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να το σκεφτούμε καλύτερα; Μια βόλτα στο ποτάμι είναι πάντα καλύτερη από μια απλή βόλτα…

ΥΓ. Θα επανέλθουμε με αναλυτικό ρεπορτάζ-έρευνα που ήδη πραγματοποιούμε –ειδικά- για αυτό τον σκοπό.