Γ. Θωμάκος - ο νέος Ν. Χιωτάκης στη Δημαρχία Κηφισιάς

Γράφει ο Γιάννης Κατσίμπας

Ο Γ. Θωμάκος δεν είναι πρόσωπο αλλά ιδέα και λογική που διέπει την Δημαρχία στη Κηφισιά. Η ανοχή που δείχνει ο Γ. Θωμάκος, στον αντιδήμαρχο και κουμπάρο Βαγ. Αυλίτη ο οποίος υπήρξε δευτεραγωνιστής επιχείρησης εξαπάτησης της πόλης εμφανίζοντας τον εαυτό του ως «ντόκτορα της αριστείας» δεν είναι τυχαία.

Μπορεί αρκετοί στο Δήμο να σχολιάζουν πως οι προσωπικές σχέσεις του Γ. Θωμάκου με τον Βαγ. Αυλίτη παράγουν με πολύ περίεργο τρόπο πολιτική στην Διοίκηση, αλλά η σχέση του αντιδήμαρχου με συμπεριφορές εξαπάτησης του είναι αρκετά οικεία έτσι κι αλλιώς.

Στο σύνολό της η πολιτική που εφαρμόζει ο Γ. Θωμάκος, είναι ένα παπατζιλίκι, επιλογές διανθισμένες με ψέμα και fake πολιτικές αφηγήσεις. Το άλλο πρόσωπο Αυλίτη δηλαδή που εμφανίζονται ως ανέκδοτο αριστείας για να κάνουν ρεσάλτο στην εξουσία, αλλά η ίδια η πολιτική του Γ. Θωμάκου που είναι γεμάτη από την αντίληψη της εξαπάτησης. Δεν πρόκειται ούτε για στιγμιαίο ατύχημα, ούτε για πολιτική αστοχία αλλά για βεβαιωμένο Θωμακισμό. Το δόγμα που εφαρμόζει ο Δήμαρχος είναι «παράγω εικόνα και πολιτικές που επιλέγω και τις επιβάλω στους ιθαγενείς ως αναγκαίες, μέσω της ισχύος που διαθέτω». Ο Θωμάκος είναι ένας κονκισταδόρος της προσωπικής εξουσίας που την επιβάλει στις κατακτήσεις του.

Όταν φυσικά μιλάμε για την τοπική πολιτική, τα πράγματα παύουν να έχουν έστω την πλευρά της διακωμώδησης αλά Αυλίτη και γίνονται επικίνδυνα.

Η διαρροή έγινε λίγες ώρες πριν τη καθημερινή συνάντηση του Γ. Θωμάκου με το Ν2 , τον Βαγ. Αυλίτη. Μερικές ώρες αργότερα ο Δήμος Κηφισιάς, διέψευσε πως υπήρχε τέτοια διαρροή ενώ αναπαράγονταν σχόλια για τραγική διάσταση απόψεων στην Διοίκηση Θωμάκου. Δεν επρόκειτο για καμιά διάσταση απόψεων αλλά για μια ακόμη γκάφα Θωμάκου

Συνεπώς επρόκειτο για επιπόλαιη απόφαση του Γ. Θωμάκου της οποίας τις συνέπειες επιχείρησε στη συνέχεια να μαζέψει με αλλαγή θέσης.

Είναι η πολλοστή φορά που ο Θωμάκος λειτουργεί με προσωπική ατζέντα στα του Δήμου. 

Ο Γ. Θωμάκος διαφωνεί με την πραγματικότητα και θεωρεί πως αυτό είναι μειονέκτημα για την πραγματικότητα , όχι για τον ίδιο. Η φρέσκια εξουσία, του δίνει τη δυνατότητα να θεωρεί πως μπορεί να κάνει οτιδήποτε, να το επιβάλει ίσως και δεν πρόκειται να δώσει λογαριασμό σε κανένα.

Χρησιμοποιεί λοιπόν στοιχεία εξαπάτησης για τα οποία είναι σίγουρος πως δεν θα χρειαστεί να απολογηθεί. Στην παρούσα φάση πείθει τον εαυτό του πως μπορεί συνεχίσει έτσι γιατί έχει κάποιο χάρισμα που μπορεί να μετατρέπει στα μάτια του κόσμου τον Αυλίτη τουλάχιστον σε διδάκτορα του Yale ή του Harvard και τον εαυτό του σε μεγάλο τιμονιέρη.

Θα χτυπήσει πολύ γρήγορα στον τοίχο που υψώνουν οι πρακτικές του. Γιατί ο ίδιος νομίζει πως είναι κονκισταδόρος, αλλά γύρω του δεν υπάρχουν ιθαγενείς. Απλώς τον μπερδεύει η εικόνα των κολάκων που έχει διορίσει γύρω του. Ο Αυλιτισμός είναι φύση και ανώτερο στάδιο του Θωμακισμού, της ψευδοπραγματικότητας που δημιουργείται ως λειτουργία της πολιτικής.

Δυστυχώς (γι' αυτόν ) όμως, ο Θωμάκος παράγει πολύ γρήγορα, πολλούς περισσότερους Αυλίτηδες απ όσους μπορεί να αντέξει η κοινωνία της Κηφισιάς.-